29 Aug Gluutvrij voor de hele pot! Glutenvrij eten voor kinderen

Oh wat had ik graag geschreven dat Dr. Soema gelijk had en dat Manu’s glutenallergie slechts te wijten was aan een parasiet. Maar nee, vandaag kwam de werkelijkheid even hard aan: hij heeft echt coeliakie. Op alledrie de staafjes die werden doorgemeten (dunne darm, gluten en coeliakie) sloeg het magische stafje van de dokter de verkeerde kant op (horizontaal ipv verticaal). Al mijn hoop viel weg en de teleurstelling was groot.

Glutenvrij eten voor kinderen

Manu merkte er niets van. Wist hij veel dat zijn moeder met een Bijzonder Geheim Project bezig was om stiekem toch weer wat gluten te gaan geven, om te kijken of hij het nu wel kon verdragen nu de parasiet bestreden was. Waarom geheim? Omdat we hem een tweede teleurstelling wilden besparen, dus heimelijk gaven we hem opeens de –veel lekkerdere- speltboterhammen, die zogenaamd glutenvrij waren. “Wauw, deze zijn lekker mam!” Arm ventje, hij moest eens weten.

Maar goed, nu is het dan echt definitief: hij heeft glutenallergie. In de auto terug was ik even heel erg aan het balen. Een levenslang dieet, vreselijk, weg spontaniteit van het leven. Hoe moet dat nou straks op voetbal, als hij studeert? Maar toen riep ik mezelf tot de orde. Wacht eens even, waar slaat het op om nu gebukt te gaan over de gevolgen voor de rest van zijn leven. Eigenlijk gaat het heel erg goed, glutenvrij eten. Soms lijkt het zelfs alsof hij stiekem ook wel eens geniet van zijn speciale “status” (heb je al tegen de slager gezegd dat ik geen gluten mag mam?”)

Het valt heel erg mee, Manu gaat er supergoed mee om (ik durf zelfs te beweren dat dit hem in positief opzicht ook weer gaat vormen door het leren omgaan met tegenslagen), we leren heel veel over voeding, kunnen hem heel blij maken met allerlei alternatieven en op partijtjes vinden andere moeders het zelfs leuk iets speciaals voor hem te maken. En tot slot: glutenvrij eten is HOT! Je hoeft maar een leuk koffietentje in te lopen en er is wel een glutenvrij cakeje en zelfs de AH heeft nu in zijn broodschap een glutenvrij brood…

Kortom, we lopen op de troepen vooruit met Manu als trotse kleine, stoere vaandeldrager. We leven van dag tot dag en dan is er heel goed mee te leven.